Dołącz do innych i śledź ten utwór Scrobbluj, szukaj i odkryj na nowo muzykę z kontem Podobne utwory Występuje także w Ten utwór występuje w jeszcze 11 albumach Podobne utwory Statystyki scroblowania Ostatni trend odsłuchiwania Dzień Słuchaczy Poniedziałek 24 Styczeń 2022 9 Wtorek 25 Styczeń 2022 10 Środa 26 Styczeń 2022 7 Czwartek 27 Styczeń 2022 8 Piątek 28 Styczeń 2022 8 Sobota 29 Styczeń 2022 6 Niedziela 30 Styczeń 2022 5 Poniedziałek 31 Styczeń 2022 7 Wtorek 1 Luty 2022 4 Środa 2 Luty 2022 7 Czwartek 3 Luty 2022 9 Piątek 4 Luty 2022 6 Sobota 5 Luty 2022 7 Niedziela 6 Luty 2022 5 Poniedziałek 7 Luty 2022 10 Wtorek 8 Luty 2022 12 Środa 9 Luty 2022 8 Czwartek 10 Luty 2022 4 Piątek 11 Luty 2022 7 Sobota 12 Luty 2022 7 Niedziela 13 Luty 2022 4 Poniedziałek 14 Luty 2022 5 Wtorek 15 Luty 2022 9 Środa 16 Luty 2022 4 Czwartek 17 Luty 2022 4 Piątek 18 Luty 2022 10 Sobota 19 Luty 2022 5 Niedziela 20 Luty 2022 7 Poniedziałek 21 Luty 2022 7 Wtorek 22 Luty 2022 9 Środa 23 Luty 2022 11 Czwartek 24 Luty 2022 4 Piątek 25 Luty 2022 9 Sobota 26 Luty 2022 7 Niedziela 27 Luty 2022 7 Poniedziałek 28 Luty 2022 9 Wtorek 1 Marzec 2022 5 Środa 2 Marzec 2022 9 Czwartek 3 Marzec 2022 14 Piątek 4 Marzec 2022 13 Sobota 5 Marzec 2022 10 Niedziela 6 Marzec 2022 8 Poniedziałek 7 Marzec 2022 7 Wtorek 8 Marzec 2022 6 Środa 9 Marzec 2022 12 Czwartek 10 Marzec 2022 12 Piątek 11 Marzec 2022 8 Sobota 12 Marzec 2022 13 Niedziela 13 Marzec 2022 5 Poniedziałek 14 Marzec 2022 6 Wtorek 15 Marzec 2022 4 Środa 16 Marzec 2022 7 Czwartek 17 Marzec 2022 7 Piątek 18 Marzec 2022 8 Sobota 19 Marzec 2022 11 Niedziela 20 Marzec 2022 6 Poniedziałek 21 Marzec 2022 10 Wtorek 22 Marzec 2022 10 Środa 23 Marzec 2022 11 Czwartek 24 Marzec 2022 12 Piątek 25 Marzec 2022 8 Sobota 26 Marzec 2022 8 Niedziela 27 Marzec 2022 8 Poniedziałek 28 Marzec 2022 10 Wtorek 29 Marzec 2022 8 Środa 30 Marzec 2022 9 Czwartek 31 Marzec 2022 8 Piątek 1 Kwiecień 2022 11 Sobota 2 Kwiecień 2022 13 Niedziela 3 Kwiecień 2022 12 Poniedziałek 4 Kwiecień 2022 9 Wtorek 5 Kwiecień 2022 8 Środa 6 Kwiecień 2022 15 Czwartek 7 Kwiecień 2022 7 Piątek 8 Kwiecień 2022 9 Sobota 9 Kwiecień 2022 16 Niedziela 10 Kwiecień 2022 10 Poniedziałek 11 Kwiecień 2022 7 Wtorek 12 Kwiecień 2022 8 Środa 13 Kwiecień 2022 5 Czwartek 14 Kwiecień 2022 8 Piątek 15 Kwiecień 2022 7 Sobota 16 Kwiecień 2022 8 Niedziela 17 Kwiecień 2022 15 Poniedziałek 18 Kwiecień 2022 10 Wtorek 19 Kwiecień 2022 6 Środa 20 Kwiecień 2022 9 Czwartek 21 Kwiecień 2022 8 Piątek 22 Kwiecień 2022 10 Sobota 23 Kwiecień 2022 15 Niedziela 24 Kwiecień 2022 5 Poniedziałek 25 Kwiecień 2022 11 Wtorek 26 Kwiecień 2022 6 Środa 27 Kwiecień 2022 7 Czwartek 28 Kwiecień 2022 6 Piątek 29 Kwiecień 2022 6 Sobota 30 Kwiecień 2022 11 Niedziela 1 Maj 2022 11 Poniedziałek 2 Maj 2022 8 Wtorek 3 Maj 2022 11 Środa 4 Maj 2022 6 Czwartek 5 Maj 2022 13 Piątek 6 Maj 2022 17 Sobota 7 Maj 2022 12 Niedziela 8 Maj 2022 5 Poniedziałek 9 Maj 2022 12 Wtorek 10 Maj 2022 10 Środa 11 Maj 2022 7 Czwartek 12 Maj 2022 12 Piątek 13 Maj 2022 10 Sobota 14 Maj 2022 10 Niedziela 15 Maj 2022 5 Poniedziałek 16 Maj 2022 10 Wtorek 17 Maj 2022 6 Środa 18 Maj 2022 8 Czwartek 19 Maj 2022 6 Piątek 20 Maj 2022 11 Sobota 21 Maj 2022 11 Niedziela 22 Maj 2022 9 Poniedziałek 23 Maj 2022 9 Wtorek 24 Maj 2022 11 Środa 25 Maj 2022 9 Czwartek 26 Maj 2022 4 Piątek 27 Maj 2022 13 Sobota 28 Maj 2022 10 Niedziela 29 Maj 2022 11 Poniedziałek 30 Maj 2022 12 Wtorek 31 Maj 2022 12 Środa 1 Czerwiec 2022 6 Czwartek 2 Czerwiec 2022 17 Piątek 3 Czerwiec 2022 12 Sobota 4 Czerwiec 2022 8 Niedziela 5 Czerwiec 2022 11 Poniedziałek 6 Czerwiec 2022 9 Wtorek 7 Czerwiec 2022 14 Środa 8 Czerwiec 2022 13 Czwartek 9 Czerwiec 2022 9 Piątek 10 Czerwiec 2022 10 Sobota 11 Czerwiec 2022 11 Niedziela 12 Czerwiec 2022 6 Poniedziałek 13 Czerwiec 2022 9 Wtorek 14 Czerwiec 2022 10 Środa 15 Czerwiec 2022 7 Czwartek 16 Czerwiec 2022 5 Piątek 17 Czerwiec 2022 12 Sobota 18 Czerwiec 2022 8 Niedziela 19 Czerwiec 2022 9 Poniedziałek 20 Czerwiec 2022 3 Wtorek 21 Czerwiec 2022 7 Środa 22 Czerwiec 2022 12 Czwartek 23 Czerwiec 2022 7 Piątek 24 Czerwiec 2022 7 Sobota 25 Czerwiec 2022 7 Niedziela 26 Czerwiec 2022 12 Poniedziałek 27 Czerwiec 2022 8 Wtorek 28 Czerwiec 2022 14 Środa 29 Czerwiec 2022 7 Czwartek 30 Czerwiec 2022 13 Piątek 1 Lipiec 2022 5 Sobota 2 Lipiec 2022 7 Niedziela 3 Lipiec 2022 8 Poniedziałek 4 Lipiec 2022 12 Wtorek 5 Lipiec 2022 10 Środa 6 Lipiec 2022 12 Czwartek 7 Lipiec 2022 6 Piątek 8 Lipiec 2022 8 Sobota 9 Lipiec 2022 10 Niedziela 10 Lipiec 2022 6 Poniedziałek 11 Lipiec 2022 6 Wtorek 12 Lipiec 2022 9 Środa 13 Lipiec 2022 15 Czwartek 14 Lipiec 2022 8 Piątek 15 Lipiec 2022 16 Sobota 16 Lipiec 2022 8 Niedziela 17 Lipiec 2022 4 Poniedziałek 18 Lipiec 2022 9 Wtorek 19 Lipiec 2022 4 Środa 20 Lipiec 2022 8 Czwartek 21 Lipiec 2022 8 Piątek 22 Lipiec 2022 10 Sobota 23 Lipiec 2022 6 Niedziela 24 Lipiec 2022 7 Odtwórz ten utwór YouTube Spotify Spotify Zewnętrzne linki Apple Music O tym wykonwacy Krzysztof Klenczon 10 841 słuchaczy Powiązane tagi Krzysztof Klenczon (ur. 14 stycznia 1942 w Pułtusku - zg. 7 kwietnia 1981 w Chicago) - polski kompozytor, wokalista i gitarzysta muzyki popowej, rock and rollowej, rockowej i hard rockowej, uważany za jednego z najwybitniejszych polskich muzyków. W latach 1965-1970 był, obok Seweryna Krajewskiego, współliderem "polskich Beatlesów" - zespołu Czerwone Gitary. Po rozłamie Czerwonych Gitar założył grupę Trzy Korony, która działała do 1972. Następnie wyjechał do USA, gdzie prowadził działalność solową aż do tragicznej śmierci w 1981. Jeden ze swoich utworów zatytułował… dowiedz się więcej Krzysztof Klenczon (ur. 14 stycznia 1942 w Pułtusku - zg. 7 kwietnia 1981 w Chicago) - polski kompozytor, wokalista i gitarzysta muzyki popowej, rock and rollowej, rockowej i hard … dowiedz się więcej Krzysztof Klenczon (ur. 14 stycznia 1942 w Pułtusku - zg. 7 kwietnia 1981 w Chicago) - polski kompozytor, wokalista i gitarzysta muzyki popowej, rock and rollowej, rockowej i hard rockowej, uważany za jednego z najwybitniejszy… dowiedz się więcej Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców
Nasza wersja 10 w skali Beauforta z skrzyżowaliśmy Klenczona z Deep Purple, Dni Tarnogrodu 2019. About
Opracowanie Szanty (290) Dodał -a: bartokan, Data publikacji: 2004-09-13 19:42 Wydrukowano z serwisu a d Kołysał nas zachodni wiatr, E7 a Brzeg gdzieś za rufą został d a I nagle ktoś jak papier zbladł. H7 E7 Sztorm idzie panie bosman. F C F C A bosman tylko zapiął płaszcz F E7 a I zaklął: Ech do czorta! F G a E7 a Nie daję łajbie żadnych szans, F E7 a Dziesięć w skali Bauforta. Z zasłony ołowianych chmur Ulewa spadła nagle, Rzucało nami w górę, w dół I fala zmyła żagle. A bosman tylko zapiął płaszcz O pokład znów uderzył deszcz I padał już do rana; Diabelnie ciężki był to rejs, Szczególnie dla bosmana. A bosman tylko zapiął płaszcz I zaklął: Ech do czorta! Przedziwne czasem sny się ma, Dziesięć w skali Bauforta. Video Komentarze Dodaj komentarz ...i/lub link do filmiku video Zaloguj się do serwisu 1. magda 2006-06-17 11:28 2. kuwoj 2006-04-28 16:01 to wjelka nuda!!!!!!!!!!!!!!!!!! Hej powinno byc tak: G G G F H i Fis w ostatnum wersie 4. lw 2006-03-13 21:04 Jak jest wers "Nie daje łajbie żadnych szans" to lepiej brzmi tak: F G C E(E7) a Pozdrawiam :P to jest taka świetna piosnecka ze chej Tak, w ostatnim wersie refrenu jest błąd. Winno być: a..............d......E7....a Dziesięć w skali Beauforta. d E7 a 10 w skali beauforta
WatchCiągle pada - Czerwone gitary - Grun Grunberger on Dailymotion
Już długo planujesz żeby wyruszyć w swój pionierski rejs? Chcesz spróbować żeglarstwa i nie chcesz ciągle tego odkładać? Jeśli masz już łódź, dobrze dla Ciebie. Ale co oznaczają te wszystkie „sztormy”, „umiarkowane wiatry” i „gwałtowne burze”? Terminy te zostały stworzone i opisane przez oficera marynarki Beauforta w specjalnej skali. Dziś skala Beauforta nie jest już używana, ponieważ istnieją nowoczesne i bardziej obiektywne narzędzia do pomiarów meteorologicznych, takie jak anemometry i radary dopplerowskie . Jednak nadal można go spotkać w prognozach pogody, zwłaszcza żeglarskich i w ostrzeżeniach pogodowych. Dla niektórych osób ta skala jest nadal skalą roboczą. Może być również nadal używana do szacowania charakterystyki wiatru nad morzem, gdy nie ma innych instrumentów. W tym artykule poznamy skalę Beauforta i jej zastosowanie. Jaka jest definicja skali Beauforta? Dzika skala Beauforta wiąże prędkość wiatru z obserwowanymi warunkami na morzu lub na lądzie. Innymi słowy, prędkości i siły wiatru nie mierzy się za pomocą konkretnych przyrządów, ale za pomocą obserwacji wzrokowej człowieka. Skala była używana przed pojawieniem się nowoczesnych instrumentów pomiarowych. Kilka ciekawostek dotyczących historii wagi: Pełna nazwa skali to skala siły wiatru Beauforta. (Właściwie nie jest to dokładna skala, opowiemy o tym dalej.)Skala ta została stworzona w 1805 roku przez Francisa Beauforta, hydrografa, meteorologa i irlandzkiego oficera Royal Navy (późniejszego kontradmirała). Nie stworzył skali od długą historię ewolucyjną od poprzednich prac innych naukowców, w tym Daniela Defoe — tak, angielskiego kupca i pisarza, autora powieści „Robinson Crusoe”.W XVIII wieku nie istniała standardowa miara warunków na morzu, a opisy podawane przez oficerów marynarki, którzy dokonywali obserwacji pogody, mogły być bardzo subiektywne. To, co dla kogoś jest „delikatną bryzą”, może być „silną bryzą” dla kogoś był tym, który opracował ustandaryzowaną skalę i znacznie ułatwił żeglarzom wzajemne zrozumienie. Początkowo skala ta nie odnosiła się jednak do prędkości wiatru i została dodana dopiero później, w 1926 roku. Od tego czasu różni ludzie dokonywali różnych zmian w skali Beauforta. Na przykład w XX wieku zmieniono środki, aby poprawić jego użyteczność dla meteorologów. Wzór na obliczenie prędkości wiatru w skali Beauforta jest następujący: v = 0,836 B3/2 m/s. Gdzie: V to prędkość wiatru na wysokości 10 metrów nad poziomem morza (nawiasem mówiąc, jest to standardowa wysokość dla wszystkich pomiarów wiatru).B to liczba w skali Beauforta. Na przykład, 8 w skali Beauforta odpowiada prędkości wiatru 20 m/s, siła wiatru 10 w skali Beauforta odpowiada 27 m/s, huragan w skali Beauforta to 33 m/s i więcej, a Beaufort skala 0 oznacza spokojną taflę wody wyglądającą jak lustro. Jak czytać wykres skali Beauforta? Jeśli masz dokładne dane o prędkości wiatru, możesz je powiązać z liczbą w skali Beauforta za pomocą poniższej tabeli, na której widzisz liczbę Beauforta od 0 do 12 i opis wiatru na początku, a następnie — warunki wodno-lądowe. 0 — Cisza, flauta Prędkość wiatru: < 0,5 m/s (< 1 mph).Wysokość fali: 0 m (0 stóp).Morze: powierzchnia wody jest gładka, wygląda jak brak wiatru, dym unosi się pionowo. 1 — Powiew Prędkość wiatru: 0,5–1,5 m/s (1–3 mph).Wysokość fali: 0–0,3 m (0–1 ft).Morze: łuskowate fale na wodzie, bez piankowych możesz określić kierunek dymu, ale wskazuje to jego dryf, a nie wiatrowskaz. 2 — Słaby wiatr Prędkość wiatru: 1,6–3,3 m/s (4–7 mph).Wysokość fali: 0,3–0,6 m (1–2 stopy).Morze: małe fale, szkliste grzebienie nie czuć wiatr na skórze, liście na drzewach szeleszczą. 3 — Łagodny wiatr Prędkość wiatru: 3,4–5,5 m/s (8–12 mph).Wysokość fali: 0,6–1,2 m (2–4 stopy).Morze: duże fale, zaczynają pękać grzebienie, można zobaczyć rozproszone białe liście stale się poruszają, fale flagi. 4 — Umiarkowany wiatr Prędkość wiatru: 5,5–7,9 m/s (13–18 mph).Wysokość fali: 1-2 m (3,5-6 stóp).Morze: małe fale wydłużające się, liczne papier i liście są rozrzucone. 5 — Dość silny wiatr Prędkość wiatru: 8–10,7 m/s (19–24 mph).Wysokość fali: 2-3 m (6-10 stóp).Morze: umiarkowane fale przybierające dłuższą formę, dużo białych czapek, trochę kołyszą się małe drzewa, na falach tworzą się białe czapki. 6 — Silny wiatr Prędkość wiatru: 10,8–13,8 m/s (25–31 mph).Wysokość fali: 3-4 m (9-13 stóp).Morze: większe fale, pospolite kapturki, więcej rozpylonej Parasole są trudne w użyciu, poruszają się duże gałęzie na drzewach. 7 — Bardzo silny wiatr Prędkość wiatru: 13,9–17,1 m/s (32–38 mph).Wysokość fali: 4-5,5 m (13-19 stóp).Morze: wzburzone morze, duże fale, biała piana spływa po Drzewa kołyszą się, chodzenie na wietrze jest trudne. 8 — Sztorm / wicher Prędkość wiatru: 17,2–20,7 m/s (39–46 mph).Wysokość fali: 5,5–7,5 m (18–25 stóp).Morze: fale umiarkowanie wysokie, brzegi grzbietów zaczynają się załamywać w Gałązki i gałęzie odłamują się z drzew. 9 — Silny sztorm Prędkość wiatru: 20,8–24,4 m/s (47–54 mph).Wysokość fali: 7–10 m (23–32 stóp).Morze: wysokie fale, przewracają się grzbiety. Piana jest wdmuchiwana zgodnie z kierunkiem wiatru. Duże ilości sprayu mogą zmniejszyć dachówki zdmuchują budynki. 10 — Bardzo silny sztorm Prędkość wiatru: 24,5–28,4 m/s (55–63 mph).Wysokość fali: 9-12,5 m (29-41 stóp).Morze: bardzo wysokie fale z wystającymi grzbietami. Biały wygląd w morzu. Duże ilości rozpylonej cieczy w drzewa są wykorzenione. 11 — Gwałtowny sztorm Prędkość wiatru: 28,5–32,6 m/s (64–72 mph).Wysokość fali: 11,5-16 m (37-52 stóp).Morze: wyjątkowo wysokie fale, które mogą ukryć małe i średnie statki przed wzrokiem. Woda pokryta długimi białymi plamami rozległe uszkodzenia roślinności i budynków, prawie brak widoczności na morzu. 12 — Huragan Prędkość wiatru: ≥ 32,7 m/s (≥ 73 mph).Wysokość fali: ≥ 14 m (≥ 46 stóp).Morze: całkowicie białe z rozbryzgiem; widoczność bardzo poważnie rozległe zniszczenia. Ponieważ skala opiera się na wizualnej i subiektywnej obserwacji, w różnych krajach ludzie wciąż ją zmieniają, aby była bardziej użyteczna dla ich regionu i określonych warunków pogodowych. Na przykład: Azjatyckie kraje Tajwan i Chiny mają 17 zamiast 12 liczb w skali wiatru USA , przy wietrze 6-7 w skali Beauforta, służby pogodowe wysyłają ostrzeżenia, że latanie małymi lekkimi samolotami może być niebezpieczne, a jeśli 8-9 w skali to ostrzeżenie przed wichurą. Wiatry 10 i 11 to ostrzeżenie przed burzą, a 12 to ostrzeżenie przed Kanadzie wiatry przybrzeżne o wartości 6 lub 7 w skali są uważane za silny wiatr, 8 i 9 to wichura, 10 i 11 to sztorm, 12 to większość krajów europejskich stosuje ogólnie przyjętą skalę, która jest podana w tym artykule
Wielokrotnie przekraczaliśmy próg silnego sztormu - prędkość wiatru ponad 80 km/h - i nie odnotowaliśmy żadnych zniszczeń."Dla potwierdzenia jakości, nasze
Czym jest sztorm? Zgodnie ze skalą opracowaną przez brytyjskiego admirała Francisa Beauforta mianem sztormu określa się wiatr wiejący z prędkością co najmniej 63 km/h (8 stopni w skali). Sztorm, zwany inaczej burzą morską, to efekt pojawienia się nad morzem głębokiego niżu barycznego w sytuacji, gdy na niewielkim obszarze notuje się bardzo dużą różnicę ciśnień. Pogodzie sztormowej zwykle towarzyszy falowanie powierzchni wody, często występują również opady deszczu znacznie ograniczające widzialność. Wystąpienie lub prognozowanie tego zjawiska oznacza zwykle zamknięcie ruchu w porcie. Jednostki będące na morzu kierują się na osłonięte kotwicowisko lub próbują powrócić do portu. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy podczas bardzo silnego sztormu przebywanie w porcie bez wystarczającej osłony czy na niedostatecznie osłoniętym kotwicowisku może być bardziej niebezpieczne niż sztormowanie na otwartych wodach. Dom zniszczony przez sztorm, miejscowość Niendorf, 1872 r.(rycina autorstwa Carla Oesterleya, źródło: tygodnik „Die Gartenlaube – Illustiertes Familienblatt”) Wezbrania sztormowe W Polsce za wezbranie sztormowe uznaje się gwałtowne podniesienie się poziomu wody powyżej stanu ostrzegawczego lub alarmowego. Wartości tych progów nie są jednakowe na całej długości polskiego wybrzeża. Wynika to przede wszystkim z charakteru lokalnej infrastruktury hydrotechnicznej – głównie wysokości wałów przeciwpowodziowych. To według tego parametru określa się poziom wody, który może stanowić zagrożenie dla danego obszaru. Dla usprawnienia pracy jednostek ratowniczych przyjęto umowne poziomy stanów ekstremalnych występujących w obrębie polskiego wybrzeża Bałtyku. Za teoretyczny stan ostrzegawczy uznaje się wzrost poziomu morza o 70 cm w stosunku do występującego w danym miejscu poziomu zera wodowskazu. Z kolei stanem alarmowym określa się wzrost poziomu wody o 100 cm. O możliwości wystąpienia wezbrania sztormowego na Morzu Bałtyckim decyduje kilka elementów. Za najważniejsze uznaje się: poziom napełnienia morza (uzależniony od opadów, dopływu wód rzecznych oraz warunków dopływu/odpływu wód z Morza Północnego), oddziaływanie wiatru (prędkość, kierunek i czas trwania) oraz zniekształcenie powierzchni wody, do którego dochodzi na skutek przechodzenia tzw. fali barycznej. Skutki sztormu, miejscowość Eckernförde, 1872 r.(źródło: „Allgemeine Familienzeitung”, Stuttgart) Czynniki te mogą się czasami wzajemnie znosić, ale gdy ich oddziaływanie nałoży się na siebie, dochodzi do powstania wezbrania sztormowego. Towarzyszy mu silny wiatr i układ niskiego ciśnienia wraz z frontem atmosferycznym przemieszczającym się z kierunków północno-zachodnich i północno-wschodnich. Zjawisko to może trwać od kilku do kilkudziesięciu godzin. W latach 1950-1975 wezbrania na Bałtyku pojawiały się głównie od listopada do lutego. Pod koniec XX w. częstość wezbrań sztormowych na polskim wybrzeżu wzrosła, wydłużył się też okres ich występowania (sierpnień-kwiecień). Nie zawsze sztormy i wezbrania mają ekstremalny przebieg. Niemniej zwykle generują wysokie koszty związane z utrzymaniem brzegu i plaż, gospodarką morską, pracą portów, rybołówstwem i transportem morskim. Kapryśny Bałtyk Morze Bałtyckie jest zbiornikiem relatywnie płytkim i niewielkim. Pomimo swojego śródlądowego charakteru uznawane jest jednak za morze bardzo zmienne. Życie nad brzegiem Bałtyku stanowiło nie lada wyzwanie dla pierwszych Pomorzan. Trudne do przewidzenia warunki atmosferyczne oraz związane z nimi bałtyckie sztormy ograniczały rozwój osadnictwa. Słaba jakość gleb oraz obecność rozległych bagien nie sprzyjały rozwojowi rolnictwa. Głównym źródłem pożywienia było rybołówstwo. Pierwsze osady lokowane były głównie w okolicach ujść rzek przymorskich oraz na mierzejach rozległych przybrzeżnych jezior. Stanowiły one bezpieczniejszą alternatywę dla trudnych połowów morskich. Obecność rzek i kanałów sprzyjała ponadto rozwojowi handlu. Niebezpieczny żywioł – tsunami? Ze względu na brak wykalibrowanych metod pomiarowych trudno jest dziś domniemywać, jaki mógł być zasięg dawnych sztormów. Problemem okazuje się także określenie konkretnej przyczyny powstania danego wezbrania. Zespół dra Andrzeja Piotrowskiego badał geologiczne ślady tsunami, do którego mogło teoretycznie dojść 17 września 1497 r. w okolicach Mrzeżyna, Rogowa, Kołobrzegu, Darłowa i miejscowości Kopań. Wyniki badań nie okazały się jednoznaczne. Odkryto wprawdzie ślady silnego wezbrania sztormowego, jednak trudno jest jednoznacznie stwierdzić jego genezę. Mogło się do tego przyczynić wiele zjawisk. Inne teorie wskazują na możliwość wystąpienia tzw. meteotsunami lub podwodnego wybuchu metanu. Druga opcja zdaje się uwzględniać hałasy, które słyszeli świadkowie tamtych wydarzeń. Mowa tu o tzw. morskim niedźwiedziu, którego ryk doprowadził do potężnej powodzi. Być może pełną odpowiedź na pytanie o bałtyckie tsunami przyniosą przyszłe badania samego Bałtyku. Skutki sztormu na Westerplatte, 1914 r.(źródło: Bałtyk opomiarowany Naukowe podejście do badań zjawisk występujących na morzu jest zajęciem relatywnie młodym. Ocenę poziomu wody w Morzu Bałtyckim z wykorzystaniem mareografów zaczęto przeprowadzać dopiero w XIX wieku. Warto wiedzieć, że najstarsza stacja na świecie wykorzystująca ten przyrząd znajduje się w Polsce, w Świnoujściu – pomiary rozpoczęto tutaj w 1811 roku. Obecnym właścicielem tej stacji jest Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej PIB. Za najbardziej szkodliwe wezbranie sztormowe na Morzu Bałtyckim uznaje się wielką powódź, którą odnotowano w nocy z 12 na 13 listopada 1872 roku. W dniach poprzedzających katastrofę notowano wiatr wiejący z południowego zachodu. Spowodował on przemieszczenie się dużych mas wody w kierunku Finlandii i krajów bałtyckich. Znaczące obniżenie poziomu wody w okolicach wybrzeży Danii i Niemiec umożliwiło dopływ wód z Morza Północnego. Gwałtowna zmiana kierunku wiatru na północno-zachodni spowodowała silne spiętrzenie wód w rejonie południowo-zachodniego wybrzeża. Najbardziej ucierpiało wówczas niemieckie miasto Eckernförde, w którym bez dachu nad głową znalazło się 112 rodzin. Ucierpiało wówczas 216 budynków, z których 78 zostało całkowicie zniszczonych. Szacuje się, że w rezultacie powodzi życie straciło 271 osób, a 2850 budynków zostało zniszczonych. Odnotowany wówczas poziom Bałtyku był o 3,3 m wyższy od poziomu zera wodowskazu względem Amsterdamu ( W Kołobrzegu odnotowano rekordowy poziom wody wynoszący 722 cm (2,2 m wyższy od zera wodowskazu). Fragment mierzei podmytej przez wody sztormowe (fot. T. Heese) O ile w 1872 r. skutki sztormu odczuli głównie mieszkańcy duńskiego i niemieckiego wybrzeża Bałtyku, o tyle zdarzenie z 10 lutego 1874 r. objęło całe zachodnie wybrzeże. W portach w Świnoujściu i Dziwnowie wystąpiły najwyższe spośród dotychczas odnotowanych poziomów wody (odpowiednio 696 cm i 615 cm). Wyższy poziom wody odnotowano także w Kołobrzegu (711 cm). Łeba – miasto sztormów Miejscowością, którą niezwykle często dotykały sztormy i wezbrania, była Łeba. Pierwotnie osada ta leżała między jeziorem Łebsko i zachodnim brzegiem rzeki Łeby. Jej mieszkańcy praktycznie od samego początku skazani byli na nieustającą i nierówną walkę z siłami natury. Z jednej strony zagrożenie niósł Bałtyk, z drugiej – rzeka Łeba, która często wylewała. Zapiski kronikarskie odnotowują kolejne ekstremalne wezbrania w latach: 1396, 1467, 1491, 1497 i 1500. Przełomowy okazał się sztorm, do którego doszło 11 stycznia 1558 roku. Niezwykle silny wiatr wyrywał drzewa i niszczył okoliczne zabudowania. Osadę zasypał piasek pochodzący ze zniszczonych wydm, okoliczne tereny zostały zalane przez słoną wodę. Część mieszkańców schroniła się w murowanym kościele znajdującym się na wzniesieniu. Niebezpiecznie było przez sześć kolejnych dni. Następstwa sztormu i wezbrania wód Bałtyku były katastrofalne. Przekształceniu uległ ujściowy odcinek rzeki Łeby, który przesunął się o blisko 1,5 km na wschód względem pierwotnego położenia. Dla większości mieszkańców był to sygnał do opuszczenia Starej Łeby. Nowa osada powstała na oddalonym od morza wzniesieniu po wschodniej stronie rzeki. Nieliczni pozostali w Starej Łebie w nadziei na odbudowę swojego dobytku. Niestety, kres ich starań nastąpił 12 lat później – 3 marca 1570 r. kolejny sztorm definitywnie wymazał ślady pierwotnej osady. Jedyną jej pozostałością są ruiny kościoła, który posłużył mieszkańcom za schronienie. Miejsce to cieszy się dziś dużym zainteresowaniem archeologów, którzy mają nadzieję, że uda im się odnaleźć ślady po dawnych mieszkańcach wybrzeża, a samą Starą Łebę określa się mianem „polskich Pompejów”. Dawne zabudowania odsłonięte przez sztorm, Słowiński Park Narodowy (fot. T. Heese) Zmiana lokalizacji okazała się słusznym posunięciem. Kolejne wymienione w kronikach sztormy nie miały już tak katastrofalnych skutków dla tej miejscowości ( zatarasowanie ujścia rzeki Łeby w 1656 r., zalanie łąk i pól okalających nową Łebę w 1662 r.). Noworoczny kataklizm Najniebezpieczniejszy sztorm XX w. rozpoczął się w noc sylwestrową 1913/1914 i trwał siedem dni. Uderzył w zachodnią część wybrzeża Bałtyku. Odnotowano wówczas rekordowy poziom wód w Trzebieży (637 cm). W pobliskim Dziwnowie doszło do zniszczenia największego ówcześnie kompleksu wypoczynkowego na polskim wybrzeżu. Śmierć poniosło wielu ludzi, którzy celebrowali tam Nowy Rok. Pozostałości budynków zostały rozebrane kilka lat później, a pamięć o dawnej tragedii i brak funduszy jednoznacznie przekreśliły możliwość odbudowy tego miejsca. Do dużych zniszczeń doszło także w Kołobrzegu. Do morza stoczyły się Promenada Wydmowa oraz kąpielisko rodzinne (tzw. Morskie Oko). Miasto pokryły zwały powalonych drzew i uszkodzonych dachów. W kolejnych dniach sztorm przetaczał się na wschód, 9 i 10 stycznia 1914 r. wystąpiły lokalne powodzie i podtopienia. Sytuację utrudniał siarczysty mróz, który powodował silne oblodzenie. Doszło wówczas do powtórnego zalania Kołobrzegu. Wysoki poziom Bałtyku spowodował cofkę na jeziorach Jamno i Bukowo. Mielno oraz Unieście zostały zalane nie tylko od strony morza, ale i od strony jeziora Jamno. Wody tego zbiornika wystąpiły także z brzegów po drugiej stronie i spowodowały podtopienia w Podamirowie, Łabuszu i Jamnie. Wyjątkowo trudna sytuacja panowała na przyczółku między kanałami Jamneńskim i Szczuczym. Znajdujące się na nim miejscowości Łazy i Dąbkowice znalazły się pod wodą. Ludzie, którym udało się schronić na dachach najwyższych zabudowań i wzniesień, czekali na pomoc w strugach marznącego deszczu i śniegu. Żywioł dotarł także na wschodnie wybrzeże Polski. Zniszczone zostały elementy infrastruktury kąpielowej na Westerplatte. Woda zalała Sopot, a Półwysep Helski był w kilku miejscach poprzecinany wodami Bałtyku. Wydarzenia te bardzo szeroko komentowały i nagłaśniały prasa oraz radio. Chrońmy wydmy – jak żyć ze sztormami? Doświadczenia z przeszłości spowodowały zmianę w podejściu do ochrony brzegów morskich. Dziś wiemy, że niepohamowana eksploatacja nadmorskich puszczy spowodowała wzmożone przemieszczanie się wydm oraz osłabienie naturalnych właściwości obronnych wybrzeża. Przykładem takich nieprzemyślanych działań może być przytoczona wcześniej historia Starej Łeby. Już w XIX w. podejmowano pierwsze próby odbudowy wydm. Znane są także zapiski o celowym nasadzeniu roślin na wydmach. Rozwój bardziej wyrafinowanych technik ochrony wybrzeża nastąpił w XX w. wraz rozwojem miejscowości wypoczynkowych. Towarzyszy temu jednak zjawisko błędnego koła – każda nowa inwestycja turystyczna w strefie przybrzeżnej wymaga coraz to większych nakładów na ochronę tego wybrzeża. Dziś pomimo rozwoju techniki i coraz lepszego prognozowania zjawisk ekstremalnych w dalszym ciągu mierzymy się z potęgą zjawisk przyrody. Niezwykle ważne okazują się nasze postawy wobec ostrzeżeń meteorologicznych i prawidłowe zachowania, pozwalające na ograniczenie potencjalnych strat do minimum. Olbrzymie katastrofy powodowane wiatrem o sile huraganu uczą nas pokory wobec sił natury. Obserwowane aktualnie zmiany klimatu sprzyjają częstszemu występowaniu ekstremalnych zjawisk na polskim wybrzeżu Bałtyku. Wymaga to od nas lepszego przygotowania, dlatego w pierwszej kolejności nauczmy się nie lekceważyć komunikatów i ostrzeżeń meteorologicznych, aby lepiej zadbać o własne życie, zdrowie i mienie. Katarzyna Pikuła, Tomasz Heese | IMGW-PIB Zdjęcie główne: Tiko Giorgadze | Unsplash (Visited 963 times, 1 visits today)
Lyrics to Krzysztof Klenczon & Trzy Korony 10 W Skali Beauforta: Kołysał nas zachodni wiatr, Brzeg gdzieś za rufą został. I nagle ktoś jak papier zbladł: Sztorm idzie, panie bosman!
Skala Beauforta Siłę wiatru określa się za pomocą umownej,opisowej skali Beauforta. Podstawą, na której opiera się określenie siły wiatru jest wygląd powierzchni morza (nie wyskość fal !). Jest to skala (0 – 12). Dla objaśnienia, że dana wartość liczbowa stanowi określenie siły wiatru stosuje się zapis (mianowanie) typu X B lub X°B, gdzie X – wartość od 0 do 12 (np zapis 8 B lub 8°B oznacza, że siła wiatru jest równa 8). Każdemu stopniowi skali siły wiatru odpowiada określony przedział prędkości wiatru. Jedynie najwyższy, 12°B stanowi przedział jednostronnie otwarty (Vw > m/s lub Vw > 64 w), gdyż dalszy wzrost, powyżej dolnej granicy, prędkości wiatru nie daje już widocznych zmian w wyglądzie powierzchni morza.. Z każdym stopniem skali siły wiatru związane jest znormalizowane określenie słowne; w związku z tym użycie określenia np. „silny wiatr” oznacza nie byle jakiś wiatr, który ktoś uważa za „silny”, lecz wiatr mający siłe 6°B. Podobnie – użycie w komunikacie określenia „wiatry umiarkowane do silnych” oznacza, że wystąpią wiatry od 4 do 6 B. Zestawienie stopni siły wiatru, odpowiadających im przedziałów prędkości wiatru i nazw polskich i angielskich odpowiednich stopni siły wiatru zawiera poniższa tabela. Cechy charakterystyczne wyglądu powierzchni morza dla każdego stopnia siły wiatru są następujące: 0 B. Morze gładkie jak lustro. 1 B. Na powierzchni wody tworzą się zmarszczki o wyglądzie łusek. 2 B. Na powierzchni morza występują krótkie, dość wyraźne falki o szklistych grzbietach. Żadna z tych falek nie załamuje się. 3 B. Grzbiety falek stają się wyraźnie wydłużone i zaostrzone, pojedyńcze grzbiety zaczynają się załamywać, tworząca się piana maszklisty wygląd. Na powierzchni morza pojawiają się pierwsze, pojedyńcze białe grzebienie w dużym oddaleniu od siebie. 4 B. Poprzednio małe fale zaczynają się wydłużać, na powierzchni morza pojawia się sporo białych grzebieni. 5 B. Fale stają się wyraźne i dobrze wykształcone, ich długość wyraźnie wzrosła. Duży odstek fal załamuje się, na powierzchni wody dużo białych grzebieni, plamy piany utrzymują się się dość długo, pojawiają się pierwsze bryzgi. 6 B. Zaczynają się tworzyć duże fale o silnie wykształconych, stromych i pienistych grzbietach. Fale intensywnie załamują się, bryzgi tworzą się powszechnie. 7 B. Silnie asymetryczna, łamiąca się fala. Porywana przez wiatr z łamiących się grzbietów piana zaczyna się układać w pasma równoległe do kierunku wiatru. 8 B. Odrywane od wierzchołków łamiących się fal bryzgi zaczynają wirować w powietrzu. Piana układa się w długie, bardzo wyraźnie wyraźnie wykształcone pasma zgodne z kierunkiem wiatru. 9 B. Niemal każda fala załamuje się, gęste pasma piany układają się w szerokie pasma wzdłuż kierunku wiatru, duża ilość bryzgów unoszona w powietrze. Granica między wodą a powietrzem w niektórych miejscach staje się niewyraźna. 10 B. Powierzchnia morza niemal w całości biała od piany, również między pasmami piany, piana i woda bezpośrednio z powierzchni morza zaczyna być wyrywana przez wiatr w powietrze. Widzialność pozioma zaczyna się wyraźnie zmniejszać od wzrastającej ilości pyłu wodnego w powietrzu. 11 B. Wiatr wszędzie porywa i rozpyla wierzchołki fal, powierzchnia morza całkowicie biała. Widzialność pozioma zmniejszona, powierzchni morza w większym oddaleniu od statku słabo widoczna. 12 B. Zatraca się granica między powietrzem a wodą; powietrze przesycone pyłem wodnym, bryzgami i unoszonymi przez wiatr płatami piany. Widzialność bardzo ograniczona. W wyglądzie powierzchni morza zaznaczają się pewne charakterystyczne cechy, związane z siłą wiatru: – przy 3°B – pojawiają się pierwsze białe grzebienie, – przy 5°B – dużo plam piany, utrzymującej się na powierzchni wody przez dłuższy czas, pojawiają się pierwsze bryzgi, – przy 7°B – piana zaczyna się układać w pasma zgodne z kierunkiem wiatru, – przy 8°B – porywane z powierzchni łamiących się fal bryzgi zaczynają wirować. – przy 9°B – miejscami granica między wodą a powietrzem staje się niewyraźna, – przy 10°B – nemal cała powierzchnia morza staje się biała, wiatr „wyrywa” wodę bezpośrednio z powierzchni morza i unosi ją w powietrze; nawet na nawietrznych stokach fal. Powrót do strony głównej
. 6nioz2qihd.pages.dev/1306nioz2qihd.pages.dev/6006nioz2qihd.pages.dev/9436nioz2qihd.pages.dev/6306nioz2qihd.pages.dev/3116nioz2qihd.pages.dev/4986nioz2qihd.pages.dev/4236nioz2qihd.pages.dev/4976nioz2qihd.pages.dev/4366nioz2qihd.pages.dev/4096nioz2qihd.pages.dev/7606nioz2qihd.pages.dev/1716nioz2qihd.pages.dev/4146nioz2qihd.pages.dev/7826nioz2qihd.pages.dev/205
10 w skali beauforta niecenzuralne
